گُل‌دُنِه‌ی نار برگ گُل‌دُنِه‌ی نار
پیچیده به هم زلف من وچُگُنِ یار
نارُم بِفِرِست جفت نارُم بِفِرِست
دستمال کَتُن به ریشه دارُم بِفِرِست
ماست اُمواردِن شربت ماست اُمواردِن
صد مَن گل خیر به التماس اُمواردِن
در باز اُکُنی یا با لِغَد باز اَکُنُم
چارگوشه‌ی در با بوسَه سوراخ اَکُنُم
مرغ اُمکُشتِن کِیمَه پُلُو اُمساختِن
بِی آغاعلی جومَه دو بَندَه اُمدوختِن
دستُم لاکِن پشت دستُم لاکِن
یارب چه کُنَم که شوهرُم دلاکِن
محمد گُلَکِن، آغا علی بُلبُلَکِن
کُربُنِشُ بَشُم هر دو جانِبِشُ یَکِن
دستُم تَئلی گِردِ دستُم غورین
یارب چه کُنَم که شوهرُم آغا عَلین
روایت دیگر بیت سوم:
ماست اُمواردِن تازه ماست اُمواردِن
صد من گل سرخ به التماس اُمواردِن