اِی فاطُمَه اِی هَمجِرات
بی تا بِرِیم پا چلچراغ
عهدی بُبَندیم با خدا
تا شو نَبوت از ما جدا
میریَم که چاغ و تُرغَمِن
در فکرِ خاردِن، خافتِنِن
نه بیشک ایشَه، نه غصَّهتی
صد آفرین بر طاکَتی
فاطمه خانُم به چِشم خُش اَگینت
احوال خُ، ناخُش اَگینت
اِی هَمجِرات
