حوجی کَل‌صَفَر خانُم وِل ایکِه
هِلِه یار دانَه
به عِشکِ مُولَه‌دا دل یَک دل ایکِه
هِلِه یار دانَه
خانُم رفت و اُتاغَش موندَه خالی
هِلِه یار دانَه
که حاجی بی‌کَرارِن تو کجایی
هِلِه یار دانَه
کجا رفتی اِی خانُم سَبُک‌سَر
هِلِه یار دانَه
دلُم دُمبالِتِن تا روز مَحشَر
هِلِه یار دانَه
مَکُن حُوجی که از خانُم وفا نی
هِلِه یار دانَه
مَیونِ خانُمُن شرم و حیا نی
هِلِه یار دانَه
کلاه و جیمَه‌ی وِیل اُمخَریدِن
هِلِه یار دانَه
زِ خانُم رودباری کام اُمنَدیدِن
هِلِه یار دانَه
کلاه اُمخَریدِن و کوت و جوتی
هِلِه یار دانَه
….. دَریدَه و هارت و هورتی
هِلِه یار دانَه
تو اِی ملا غُلُم چون عمروعاصی
هِلِه یار دانَه
بَه دُمبال چای و کَلیون نَلاسی
هِلِه یار دانَه
به هر خوب و بد دنیا شریکی
هِلِه یار دانَه
مَثال کافِلَه با دُزد رَفیکی
هِلِه یار دانَه
خانُم رفت و دنیا زیر و رو بو
هِلِه یار دانَه
از کُولِ مَردُمُن کارِ بُلبُلو بو
هِلِه یار دانَه
خُنه‌ی آغاعلی کُمِیسیونِن
هِلِه یار دانَه
که آغای مَردُن و شِیخِ زَنُنِن
هِلِه یار دانَه
به روایتی دیگر:
به حوجی کَل‌صَفَر خانُم وِل ایکِه
یا
به عِشکِ مُولَه‌وا دل یَک دل ایکِه
یا
مَثال کافِلَه با دُزد شَریکی
یا
که آغای مَردُن و ملای زَنُنِن