دومادیِ پُس ما

دومادی پُس ما خُشک کِردَه شُواردِن
که به جای دُختِ خُنَه، زنِ بیوَه شُواردِن

دوماد که رَشیدِن که مثلِ عَرَبُنِن
مودُنی شُچیدِن که گلدستَه شُواردِن

اُمگُ تو مَکُن کاسُم که از غصَه‌ش خلاصُم
از شیراز و کِرمُن به ما تحفَه شُواردِن

اُمگُ تو مَکُن کاسُم که از غصَه‌ش خلاصُم
مِه از نَصرُک اَتِرسُم که کُتِ فِتنَه شُواردِن