مَحله‌ی ما گُلِ نُو شُواردِن
خُنِه‌ی سُلِیمُن طاکَه شُو شُواردِن
سُفرِه‌ی خوبی بیاری به مِهمُن
دَس خُ بُشوری که پُلُو شُواردِن
خُنِه‌ی سُلِیمُنِ فَخیر بدبخت
یَه گونی هارد از آسیُو شُواردِن
به بَندُمی علی مَع باکِر
یَک بستَه سیگارِ اِشنُو شُواردِن
ما هَمچِه سرّی مُنَدی نَبَندِر
که از مُلکِ سَرریگ بَرِ نُو شُواردِن
سَر اِشکَنی مَحله‌ی ما شُکِردِن
ای وارمِ پیر از لُووِ تیُو شُواردِن
دُختِ رَشیدِ عَبدُل بِرِیمِن
ای خانُمِ لاشَه تِلُو شُواردِن
مَیُنِ صد خانُمُ گُزین شُکِردِن
ای کورِ کاجِ سَر تِلِو شُواردِن
دَس پای حنیری و بُرمی خَطایی
ای مادَه آهو از گِنُو شُواردِن
به روایتی دیگر:
خُنِه‌ی سُلِیمُن طاکَه شُوز شُواردِن
یا
دوست و رفیکُن دَسِ خُ بُشوری / بِنینی که گوشت و پُلُو شُواردِن
یا
لی شُزَدِن مُوهی پُرُو شُواردِن
یا
یَک دَنگ گماس از لُووِ تیُو شُواردِن