جومِه‎‌‌ی وِیلِ چاپی

علی مُایچی دُختِ خُ به گاردِ سَرحَدی ایدا
دلی نَسُخت پول اینَگِه وا مُفتَکی ایدا

جومِه‌ی وِیلِ چاپی چه بَرخ اَزَنتِن
سر خیابُنِ بَندِر چه حرف اَزَنتِن

از هُندِنِ تو روشَن بو چَشمِ کورُم
هُو از خیابُن بیارُم جُنِت بُشورُم

آی دومادُم و دُختُم هر دو توی خُنَه
دستمال خونی آلی شُوا بِی ما نِشُنَه

کُربُنِ دوماد خُ بَشُم خیلی رَشیدِن
از سَرِ شُم ….. صُحب ایکَشیدِن

شکر خدا دومادُم خیلی جَوونِن
کَدی به کَدِ روکو ما اندازَه بودِن

آتِش نَخَرمَن کَفتِن همَه نَسُختِن
آی زَنُ خجالت بِکَشی دُختِ مِه دُختِن

به روایتی دیگر:
دُختِ علی مُایچی گارد سَرحَد ایکِه / پول اینَدا دلی نَسُخت مُفتَکی ایکِه
هُو از خیابُن بیارُم با چِشمِ کورُم / هُو از دَهَن‌شیر بیارُم جُنِت بُشورُم
الحمدلله دومادُم خیلی رَشیدِن / چیزی در ایواردِن که رو ما سَفیدِن