زَنُن مَرِی دامَن‌کَشُن، بُرکَه اَ روتُ اَکَنِن
پا مَنُسی رو خیابُن، بُرکَه اَ روتُ اَکَنِن
هُندِن از تهران تلگراف، بازار اعلان اَزَنِن
زَنُنِ بَندِری بی‌حجاب، بُرکَه اَ روتُ اَکَنِن
زَنُن شاکِه جالِک بَنُن، که کار ما دشوار اَبو
کلاه شُواردِن بِی زَنُن، بُرکَه اَ روتُ اَکَنِن
هر روز به مِهمُنی مَرَه، تو خُنِه‌ی نحسِت بِنین
پیش دلبر جُنی مَرَه، بُرکَه اَ روتُ اَکَنِن
تو که پریشُن خاطری، شرم و عصمَت خُ بُدُن
تو بُرکَه و تو چادُری، بُرکَه اَ روتُ اَکَنِن
خوابیدَه‌اُ بیدار اَبِن، خوب و بد معلوم اَبو
زَنُنِ زشت خوار اَبِن، بُرکَه اَ روتُ اَکَنِن
نَصرُک بُکُن شُکر خدا، اُ دستِ شُکر اَ رو بِکَش
نه مُم اِتَستِن نه دادا، بُرکَه اَ روتُ اَکَنِن