اِی غُلی شِین مَکُن، خندَه وا مَحسِین مَکُن
تو مَکُن خودسری، غم به دِلُم نِیز مَکُن
به مِیدی گول اَدَم، هر چه تَوا پول اَدَم
تو بِکَش انتظار، که یَک ساعتی طول اَدَم
مِه خودُم روشَنُم، سر تا کَدُم گلشنُم
تو بدو اِی غُلی، تَنِ خُ بُنُه رو تَنُم
کِلِنچ تو ماست بزن، پهلوم بِنین لاس بزن
تو به بالای فُکُل، سوزن الماس بزن
هر چه تَوا پی خودُم، سِرِّ نهان پی خودُم
تو بُدُو اِی ناخدا، هرچه تَوا از دُکُن
تو بُدُو اِی غُلی، تو بِنین پای سُکُن
دل مِه سُک‌سُکِن، دشمن مِه نَصرُکِن
اِی خدا جُنِش بِگِه، به گُفتِن ای چابُکِن
مِیدی: مهدی
روایت دیگر ترانه از حوا علی قنبر:
ای غلی شِین مَکُن، خندَه وا مَحسیِن مَکُن
مِه دلُم شِینِن، غم به دلُم نِیز مَکُن
یا
دلِ مِه شیشَه‌ن و غم بالای مِیز مَکُن
پول تریاک تَدُم، با دل شاد تَدُم
غُلُم رفتِن غُراب، حال مِه بو خراب
عطر گل یاس بزن، دست داخل ماست بزن
سوزَنِ الماس بزن، پهلوم بِنین لاس بزن
مِه خودُم چون گلُم، همسایه وا بلبلُم
مِه خودُم رُوشنُم، سر تا کَدُم گلشنُم